اولین تجربه بابک خواجه‌پاشا، «در آغوش درخت»، یک اثر مهم در سینمای سال‌های اخیر ایران به شمار می‌رود، نه به این خاطر که گزینه‌ی نمایندگی کشورمان در اسکار ۲۰۲۵ شده و نه حتی به دلیل تقابل آشکاری که با سینمای آپارتمانی دارد، بلکه چون عناصر داستانی را همانگونه که واقعا هست، به نمایش گذاشته و نه آنگونه که عموما از فیلم‌های کارت‌پستالی این‌چنینی سراغ داریم؛ اغراق‌شده و زیباتر از آنچه در زندگی واقعی می‌بینی.