▪️هنگامی که کارل تئودور درایر در سال ۱۹۱۸ میلادی نخستین فیلم بلند داستانی خود با نام رئیس دادگاه را کارگردانی کرد؛ بی‌تردید ترکیب‌بندی تصاویر و طراحی صحنه این فیلم مدیون نقاشی‌های ويلهم هامرس‌هوی بود. درایر در آثار هامرس‌هوی آمیزه‌ای از احساسات عمیق و تلخ و ساختار تصویری کلاسیک یافت که هدف خود او هم در آفرینش هنری رسیدن به آنها بود. درایر حتی توانست این موارد را بسیار بارزتر از هامرس‌هوی در سرتاسر آثارش به منصۀ ظهور برساند ــ و شاید این کار را از همه برجسته‌تر در آخرین فیلم خود گرترود (۱۹۸۹) به انجام رساند. کاری که انجام آن از نظر یک فرد دانمارکی بدون بهره گرفتن از هامرس‌هوی قابل تصور هم نبود. او در نامه‌‌ای به این مهم اشاره کرد که محیط اطراف باید بازتابِ شخصیتِ آدم‌های فیلم باشد، و «حال آنکه همزمان من می‌کوشیدم به سادگی برسم». درایر در آن نامه به‌صراحت گفت نقاشانی چون ویسلر و هامرس‌هوی از سرچشمه‌های اصلی الهام در فیلم‌هایش بوده‌اند.
• DREYER | WHISTLER
• DREYER | HAMMERSHØI
https://ekran.media/