یکی از مشکلات بزرگ جامعه‌شناسان، همواره بر آن بوده است که از افتادن در دام دو توهمِ متقارن جلوگیری کنند: یکی توهمِ «پدیده‌ی بی‌نظیر» (جامعه‌شناسانی هستند که عاشق چنین چیزهایی‌اند، زیرا کار بسیار شیکی است، خصوصاً اگر به تلویزیون بیایند و ادعا کنند پدیده‌های شگفت‌انگیز و انقلاب‌های واقعی در عرصه‌ی اجتماعی را کشف کرده‌اند) و دیگری، توهمِ «همیشه همین‌طور بوده» است. (این توهم را بیشتر در نزد جامعه‌شناسان محافظه‌کاری می‌بینیم که معتقدند: «هیچ‌چیزِ تازه‌ای اتفاق نیفتاده است، همیشه بعضی آدم‌ها حاکم بوده‌اند و بعضی دیگر محکوم، همواره برخی از آنها غنی بوده‌اند و برخی هم فقیر.») در اینجا خطر بزرگی وجود دارد، به‌خصوص که مقایسه میان دوره‌های مختلف، کار بسیار مشکلی است.
درباره‌ی تلویزیون و سلطه‌ی ژورنالیسم
https://ekran.media/